© 2014 Jolanda

Three years Cambodia


Mijn laatste weken waren bijzonder, mooi, intens en ontroerend tegelijk. Wat heb ik genoten van alle mooie mensen die ik de afgelopen drie jaar heb ontmoet.

Ontmoetingen gaan en komen en normaal gesproken sta ik er niet zo bij stil, maar een afscheid maakt dat ik nog meer ervaar wat deze bijzondere mensen voor mij betekenen en andersom wat ik voor hen beteken. Cambodja begon als een avontuur drie jaar geleden, maar is geen avontuur meer te noemen, maar een deel van m’n leven.

Leven in Cambodja was intens. Elke dag was er iets waar ik me over verbaasd heb of waar ik me druk om maakte, of het nou was als ik op de brommer compleet vaststond op een kruispunt, of dat de politie een poging deed me aan te houden en ik er langs scheurde, of dat het was, dat een bejaarde vrouw kwam bedelen en ik het idee had dat er een bejaardentehuis moest komen. Verbaasd was ik als door de hitte de mussen van het dak vielen en Cambodjanen met dikke jassen en mutsen voorbij liepen….”tegen de zon zeiden ze dan”. En verbaasd was ik wanneer een printshop m’n visitekaartjes scheef had gedrukt en me dan vertelde dat het kwam omdat de printer stuk was…of ik ze toch niet wilde meenemen en betalen?

Boos ben ik ook vaak geweest, bijvoorbeeld toen de textielarbeiders een vreedzaam protest voerden, wat verstoord werd door politie en er vijf doden vielen. Nog steeds zitten er 21 onschuldige mensen vast. Boos om het feit dat een mensenleven niets waard is. Bijna elke dag zag ik ongelukken op de weg en menigmaal heb ik gezien hoe veroorzakers doorreden.  

Of ontroerd door helden als Bopha, een Cambodjaanse vrouw die strijd voor betere mensenrechten in Cambodja.

Elke dag kwam er wel iets of iemand binnen waardoor ik werd geraakt.

Elke dag was zweten geblazen en was het een stoffige of modderige bende, maar ook elke dag een kokosnoot bij m’n kokosnotenvriend om de hoek. Elke dag op de brommer door het bizarre verkeer in Phnom Penh of richting het platteland, maar m’n picosolfamilie. Elke dag kinderen die vanuit hun huis hallo roepend naar buiten sprintten en elke dag naar de lokale markt voor de dagelijkse boodschappen….

Nu, alweer een week in Nederland. Lente is echt de beste tijd om terug te keren! Alles is mooi en alles valt me op. Dat het supermooi groen is, dat er warm water uit de kraan komt, dat er überhaupt water uit de kraan komt, dat er overal elektriciteit is, dat er afval gescheiden wordt, dat er bijna geen afval op straat ligt, dat de post thuis wordt bezorgd, dat de supermarkten overvol staan met voor elk product 10 keuzes en dat zonder pinpas niets meer mogelijk is in tegenstelling tot Cambodja waar niets met een pinpas mogelijk is.

Van een mooi, indrukwekkend leven in Cambodja pak ik het mooie leven hier weer op, net of ik nooit ben weggeweest.

Het was lastig, maar het is gelukt om een fotoselectie te maken van drie jaar Cambodja. Geniet ervan!

 

9 Comments

  1. Hendrika
    Posted May 1, 2014 at 6:00 pm | #

    Jo wat een mooi verhaal en wat een bijzondere foto’s. Fijn dat je er weer bent!
    xx

  2. corinna
    Posted May 1, 2014 at 6:12 pm | #

    Hee Jo, mooi verhaal!
    x

  3. Jasper
    Posted May 1, 2014 at 10:26 pm | #

    Damn, heavy shit zeg! Ik krijg plaatsvervangend heimwee…

  4. Erna
    Posted May 2, 2014 at 12:38 am | #

    Wat een geweldige periode en wat gaat de tijd snel. Jullie hebben ontzettend veel beleeft en gezien. Mooie foto’s.

  5. sigrid
    Posted May 2, 2014 at 1:56 am | #

    Mooi geschreven 🙂 Vanuit je hart. Fijn he warm water uit de kraan en het gevoel hebben dat je eindelijk echt schoon wordt onder de douche? 😉 Ik vind het fijn dat je weer terug bent. Koninginnedag voelde weer zoals het hoort.
    xjes Sigrid

  6. Angela
    Posted May 4, 2014 at 1:53 am | #

    Bedankt dat je ons hebt mee laten genieten van al jullie belevenissen, prachtige foto’s en jullie een hoop levenservaring opgedaan, dat pakt niemand je meer af.
    Welkom in Nederland, ik hoop dat je snel je draai weer kunt vinden.
    Succes in je nieuwe baan.

  7. greet zwetsloot
    Posted May 11, 2014 at 8:51 pm | #

    Hallo Jolanda en Brecht
    Met verbazing jullie foto’s bekeken, Wat een superervaring is dit geweest.Je vehaal, jolanda, met zoveel liefde geschreven,dat beiden een onvergetelijke,onuitwisbare tijd weergeeft, die niet afgenomen wordt.
    Door je foto’s en vehalen konden wij met jullie meeleven en jullie van een afstand of zelfs een korte tijd heel dichtbij volgen.
    Brecht zal zeker heel vaak deze site bezoeken
    om de tijd, dat jij hier bent en Brecht in Cambodja, te overbruggen tot jullie (en wij) elkaar weer in de armen kunnen sluiten.
    Veel liefs….. je ouders.

  8. Mira Weber
    Posted May 13, 2014 at 2:09 am | #

    Hallo Jolanda,
    prachtig om te lezen en wat een mooie foto’s! Ik ben benieuwd naar de reden voor je terugkomst, tijd voor een nieuw (maar dan minder exotisch avontuur?) en het zou leuk zijn om elkaar te treffen eens. Nu ben je vast heel druk met iedereen weer te zien en knuffelen.
    Ik heb altijd genoten van jullie stukjes en mooie foto’s!

    Groet,
    Mira

  9. marloes
    Posted May 29, 2014 at 7:28 pm | #

    Heel mooi verhaal!

Post a Comment

Your email is never published nor shared. Required fields are marked *

*
*