Zittend voor de kachel, terugkijkend op de laatste maanden kunnen we zeggen dat we dat gehad hebben….plezier, tot aan de laatste minuut. De laatste maanden hebben we het aantal landen waar we doorheen gefietst zijn verdubbeld. (Oost)Europa was aan de beurt. Griekenland, Bulgarije, Servie, Kroatie, Slovenie, Oostenrijk, Duitsland en uiteindelijk Nederland. Langzaamaan werd alles Europeser. Toilethokjes voor jezelf, schonere hotelkamers, in Euro’s betalen, megasupermarkten, alles is te krijgen, Duits, Engels en Nederlands spreken, verboden op de snelweg te fietsen, iets lastiger wildcamperen, vanaf Duitsland weer gemarkeerde fietsroutes en overal van die driehoeksborden met uitroeptekens met kijk uit en pas op. Vooral die met “Pas op, slecht wegdek” was lachwekkend. Tja, het is ook maar net wat je gewend bent.
In Servie en Kroatie zijn we weer eens geraakt door de sporen van oorlog. Geregeld stonden er torens en huizen met daarin de granaatinslagen nog zichtbaar alsof het gisteren gebeurd was.
In Duitsland hadden we onze ouders beloofd dat we vlak langs de rivier gingen fietsen. Helaas Duitsland kent ook heuvels en zeker in het zuiden. Een temperatuur van 44 graden daarbij maakte dat Duitsland nog best pittig fietsen was. Sorry pap, tante en mams. Elke dag is een verrassing en verwachtingen stellen we meestal bij.
Voor de gene die niet ver van huis willen; Duitsland was een geweldige aaneenschakeling van heuvelachtig landschap en leuke oude stadjes. Alleen de prijzen hè, die zijn in Euro’s, dat was even wennen.
En dan zit je in ene in Nederland, omdat we ons wat misrekend hadden hebben we daar 3 dagen over gedaan. Fijn om in het kleinste dorp van Nederland, Persingen, te belanden bij een boer van 86 die z’n camping runt. En een dag later op de bonte avond met alle vaste campinggangers op een camping in Tiel. Ook weer een andere cultuur zullen we maar zeggen.
De Thuiskomst was in 1 woord Ge-wel-dig. Een groot warm bad. Superfijn om te merken dat zoveel van jullie meegeleefd hebben en meeleven. We zijn nog lang niet uitgepraat, dus kom gerust een keer langs. Voor het komende half jaar in Portengen.
(onze thuiskomt bleef trouwens niet ongemerkt door de media hier is de link naar het artikel in het AD en naar het artikel uit de Woerdense Courant
One Comment
Gaaf! Hoe kwamen jullie ze hoog in die moskee? En hebben jullie nog foto’s van het allerlaatste stukje in NL? Was dit het laatste verslag? Kusserdekus!